dowodzić

dowodzić I {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIa, dowodzićdzę, dowodzićdzi, dowodzićwódź, dowodzićdzony {{/stl_8}}– dowieść {{/stl_13}}{{stl_8}}dk Vc, dowodzićwiodę, dowodzićwiedzie, dowodzićwiedź, dowodzićwiódł, dowodzićwiodła, dowodzićwiedli, dowodzićwiedziony {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'udowadniać prawdziwość czegoś, przedstawiając dowody; uzasadniać coś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Dowodzić słuszności czegoś, swojej racji. Dowodzić prawdziwości jakiegoś stwierdzenia. Dowiódł konieczności zmian. Obrońca dowiódł niewinności oskarżonego. To stwierdzenie jest już dowiedzione. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'czynami dostarczać dowodów czegoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Występując w jej obronie, dowiódł swej odwagi. Tym darem dowiódł swej wspaniałomyślności. Rozwiązując ten problem, dowiodła, że zna się na rzeczy. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'być dowodem na coś, oznaką czegoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ślady dowodzą obecności zwierzęcia. Takie słowa dowodzą głupoty. Jego życie dowodzi, że był dobrym człowiekiem. Ten wyrok dowiódł, że istnieje jeszcze sprawiedliwość. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}\ {{stl_20}}

{{/stl_20}}dowodzić II {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIb {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'sprawować dowództwo nad czymś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Dowodzić armią, oddziałem zwiadowczym, plutonem specjalnym, eskadrą. Kto tu dowodzi? {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'przewodzić w jakiejś grupie ludzi': {{/stl_7}}{{stl_10}}Dowodził miejscową bandą złodziejaszków, grupą przestępczą. {{/stl_10}}